Washington Senators pitcher Walter Johnson (rechts) schudt de hand van de 30e president van de Verenigde Staten Calvin Coolidge. Foto: National Photo Company Collection/Library of Congress.
Walter Johnson (1887-1946) speelde zijn hele carrière voor de Washington Senators. In tegenstelling tot de toppers van tegenwoordig – die ieder een groot aantal curveballen in hun ‘assortiment’ hebben – ging Johnson zijn tegenstanders te lijf met maar één worp: een meedogenloos harde fastball.
Hij maakte zijn debuut in de hoofdmacht van de Washington Senators op 2 augustus 1907 in een wedstrijd tegen de Detroit Tigers. Toen hij 20 jaar later afscheid nam, deed hij dat met records die tot op de dag van vandaag (een kleine 100 jaar later) bijna niet te verbeteren zijn. Enkele voorbeelden: In de 21 seizoenen dat hij speelde, schakelde hij 3.508 slagmensen uit op 3-slag. Een record dat pas in 1983 – 56 jaar later! – werd verbeterd door Nolan Ryan, Steve Carlton en Gaylord Perry.
Zijn record voor ‘shutout’ overwinningen (overwinningen waarbij de tegenstander niet tot scoren komt) staat op 110 en is nooit meer verbeterd. De enigen die – op respectabele afstand – nog een beetje konden volgen – waren Grover Cleveland Alexander met 90 en Christy Mathewson. Hij kwam in zijn door de Eerste Wereldoorlog onderbroken sportieve loopbaan tot 79.
Hij won in zijn loopbaan 417 wedstrijden; de enige die hem daarin overtrof was de al even legendarische Cy Young. Voor het overige doet ook niemand van zijn concurrenten hem dat na.
School naar hem genoemd
In Bethesda, Maryland (Johnson woonde daar in zijn jeugd), is de lokale high-school naar hem genoemd.De school opende zijn deuren in 1956 en heeft nog altijd foto’s van de grote ster in de ontvangsthal.
De schoolkrant heet ‘The Pitch’ en het jaarboek ‘The Windup‘. Voor zover we hebben kunnen vaststellen, is Johnson de enige honkballer naar wie ooit een school is vernoemd.
De ingang van Walter Johnson High School in Bethesda, Maryland. Foto: G. Edward Johnson
Walter Johnson en de Negro League
In het boek ‘The Negro in Sports’ van Edwin B. Henderson uit 1939 wordt een bijzondere passage gewijd aan Walter Johnson die actief zou zijn geweest als gastspeler van een niet bij name genoemd team uit de Negro League. Hiervoor heeft Henderson geciteerd uit een column van Shirley Povich in de Washington Post. Die column is 7 april 1939 gepubliceerd.
Het zou gaan om een wedstrijd uit 1909. Johnson was toen in Harlem en werd uitgenodigd om mee te doen in een wedstrijd tegen de Lincoln Giants. “Ik wist niet dat ik met een team uit de Negro League moest spelen, maar ja voor één wedstrijd $ 600,00 vangen. Dat laat je niet gaan”, aldus Johnson. “Gaby, mijn achtervanger, kwam uit Huntsville, Alabama. Hij had er dus eigenlijk helemaal geen behoefte aan, maar ook hij werd met geld over de streep getrokken.” (Street kreeg $ 300,00 voor die ene wedstrijd). In de column noemt Johnson de naam van het team van wie hij de uitnodiging kreeg overigens nergens. Dat is best wel opvallend.
De Lincoln Giants werden pas opgericht in 1911. Dus hoe zij ooit al in 1909 een wedstrijd hebben kunnen spelen?! Misschien is het een foutje in de opmaak van de tekst van de oorspronkelijke column. Uit 1914 zijn er namelijk wel berichten bekend over een eenmalig optreden van Johnson in een wedstrijd tegen de Lincoln Giants.
Gewonnen wedstrijden
In de 21 jaar dat hij actief was voor de Washington Senators, won hij de meeste keren meer dan 20 wedstrijden per seizoen. Uitschieter was het seizoen 1913. Hij won toen 36 wedstrijden.
Andere opvallende feiten in zijn markante loopbaan waren o.a. dat hij nooit in discussie ging met een umpire en dat hij zijn tegenstanders op het veld altijd met respect als een gentleman benaderde. Hij overleed in 1943 aan de gevolgen van complicaties bij een hersentumor.