Het moet eind 1999 geweest zijn. Een delegatie uit Tsjechië had een afspraak gemaakt voor een bezoek aan het bondsbureau van de KNBSB, dat toen nog in Santpoort gehuisvest was. Er stonden twee mannen op de stoep. Zij waren nieuw bij hun bond, zaten vol plannen en wilden meer kennis vergaren bij de twee organisaties die op dat moment heersend in Europa leken. Italië en Nederland dus.

Ik was net voorzitter, was onder de indruk van hun leergierigheid en nieuwsgierigheid maar gebruikte de gelegenheid om toch ook een indruk van hun opvattingen te krijgen. Step by step zei de kleinste van de twee steeds als het op hun streven naar vooruitgang aankwam.

Na enkele jaren verliet ik het zogenaamde pluche dat toch ook vaak hinderlijk venijnig bleek te kunnen prikken. De kleine Tsjech verspeelde weliswaar zijn kompaan maar bleek zelf een blijvertje. Hij  leek een dagtaak van het besturen te maken. Zo nu en dan kwam ik hem bij baseball in Europa tegen. Het laatst in Regensburg in september 2022 bij het kwalificatietoernooi voor de World Baseball Classic.

Hij, Petr Dittrich, wordt in Nederland onderschat. Een loopjongen van Fraccari, de Italiaan die de wereldbond honkbal en softbal bestiert zo hoor je vaak. Ja, dat kan allemaal waar zijn, maar de verrichtingen van Tsjechië zijn jaar in, jaar uit met glans toegenomen. Stap voor stap zeg maar.

Dittrich bestuurt het  honkbal In zijn land. Softbal heeft er lang een eigen koers geleid. Twee sporten, twee bonden. Fraccari, de Italiaan heeft in zijn inmiddels lange loopbaan als president van de wereldbond deze twee sporten organiek aaneen geklonken. De Tsjechische beleidsbepalers zijn hem daarbij zeer welgezind geweest en zitten nu op internationale functies.

Dicht bij het vuur zo wordt weleens smalend gezegd. In Nederland hoor je vaak dat wij het beter weten maar met een enkele functionaris op scheidsrechters en scorersgebied blinken wij ondertussen uit door afwezigheid in de rijen van Europese functies. Zo nu en dan maakt er nog iemand een tripje als technisch gedelegeerde bij een toernooi.

Wat dit jaar opvalt is dat we Tsjechië ondertussen serieus nemen. De Nederlandse softbaltak die toch al redelijk vindingrijk is bij het uitkiezen van sparringpartners reisde bijvoorbeeld naar Praag voor een serie oefenwedstrijden.

Nu bij het honkbal het WPT in Rotterdam van de kalender blijkt te zijn verdwenen is de Tsjechische nationale ploeg wel in de Neptunus-stad aangemeld ter voorbereiding op het Europees kampioenschap. Bravo zou je kunnen zeggen. Net zoals de bereidheid om de strijd om de Europa Cup naar Bussum en Amsterdam te halen een goed idee was.

Denk ook eens aan het organiseren van toernooien las ik enige tijd  geleden op de KNBSB site. Het was een advies aan de clubs. Ja bond dacht ik en doe dat vooral zelf ook. Organiseer eens een Europees kampioenschap voor jeugdteams in Nederland. Toon lef, gedraag je als een topland.

Neem een voorbeeld aan Tsjechië dat het ene na het andere toernooi binnen palmt. Denk internationaal, benut deze initiatieven voor de uitstraling van de sport in eigen land en voor goodwill in het buitenland. Vraag desnoods Dittrich naar het geheim van de smid. Waarom moet Nederland voor al die Europese kampioenschappen altijd naar het buitenland?

Tsjechië plaatste zich dit jaar voor het eerst voor de World Baseball Classic, dat Amerikaanse toernooi waar Nederland deze keer een verdwaalde indruk maakte. Ik had  Dittrich zien dansen met zijn spelers toen zij dat verdienden bij het kwalificatietoernooi in Duitsland, terwijl Engeland en Spanje ondanks ruimhartig paspoortengezwaai afdropen.

Tienduizend honkballers van jong tot oud zijn er in Tsjechië. Bij hun nationale team werd gesproken over goede mentaliteit, een juist game plan, de wil om te winnen, enthousiasme, krachttraining, goede leiding, veel toernooien en vijf dagen in de week op het veld.  Manager Chadim had het over coaches en spelers die jaar in jaar uit hard werkten om deel uit te maken van een familie met succes en plezier.

Even ter waarschuwing voor het volgende Europees kampioenschap. Ik had de Tsjechen al eens eerder zien jubelen. Dat was ook in Duitsland, in Bonn. Bij het vorige Europees kampioenschap en kwalificatie voor de Olympische Spelen in Japan. Zij haalden Tokio ook niet, dat is waar, maar Tsjechië klopte Nederland waartegen het nog zo had opgekeken.

Step by Step dacht ik daar. Niet met een volle beurs maar wel met doelbewust beleid dat lijkt me wat. En altijd maar zelf organiseren. Het Europees kampioenschap honkbal 2023. Praag, Brno. Ja, zij wel.