In schril contrast met Oakland Athletics. Met een beschamend W-V percentage van 21-60 (!) en veruit het laagste team batting average (0.221) van de MLB beleeft de franchise uit Californië sportief een treurig seizoen. Dat de organisatie binnen een paar jaar Oakland gaat verlaten voor een nieuw avontuur in gokstad Las Vegas in Nevada waardoor de toch al tanende publieke belangstelling in 2023 de absolute ondergrens heeft bereikt van minder dan 10.000 fans per game, helpt natuurlijk ook bepaald niet mee om succesvol te presteren.
Marges marginaal
De Red Sox beleven een seizoen van uitersten, behoorlijke periodes worden afgewisseld met matige periodes waarin nauwelijks runs werden gescoord. In de laatste 10 duels in juni slechts 27 runs en 3 winst en 7 verlies, dus er was wel degelijk sprake van een vrije val door met name aanvallend ondermaats spel. Drie geblesseerde starters eisen ook al nadrukkelijk hun tol. In het drieluik tegen Texas gooide in het eerste duel regen even roet in het eten.
In de 8e inning bij een 2-6 tussenstand werd het duel anderhalf uur gestaakt omdat het gravel te plakkerig werd maar na de onderbreking veranderde er niets meer aan de stand. Ook in het tweede en derde duel leek Texas aanvankelijk de bovenliggende partij maar Boston vermande zich en produceerde aanvallend een paar productieve innings. Ook nu bleek weer eens en te meer dat de marges tussen de top en de staart marginaal zijn.
Boston richt zich op
In het weekend kwamen de Oakland Athletics naar de andere kant van het land toe. Een MLB-organisatie die sportief zichtbaar zijn uiterste best doet maar voor het overgrote deel bestaat uit spelers met minor league- ervaring want de portemonnee is leeg bij de naaste buren van San Francisco. Opvallend detail: Oakland beschikt wél over een paar relieve pitchers die de 100 mijl meerdere malen aantikten. Een combinatie van slordige veldfouten en niet doorkomen aan slag met honken bezet droegen in niet geringe mate bij tot drie nederlagen ( 7-3,10-3 en 4-3).
Geen moment echter gaven ze op en dat is knap als je bedenkt dat ze op weg zijn, als het zo doorgaat, naar ruim 100 nederlagen. De Red Sox richten zich een beetje op, bivakkeren nog steeds op de laatste plek in de divisie, maar staan vreemd genoeg slechts twee duels achter in de race om een play-off plek en hebben hun concurrenten opeens nadrukkelijk in het vizier.
De lage positie heeft overigens geen enkele invloed op de toeschouwersaantallen, zeker gezien de exorbitante toegangs- en horecaprijzen, want Fenway Park liep zesmaal op rij zo goed als vol met meer dan 30.000 rumoerige fans in het knusse, ruim 100-jarige stadion met beperkte beenruimte waar de fans overigens soms meer bezig zijn om eten & drinken te scoren, dan het spel te volgen. Dat de wedstrijden dit jaar vaak binnen 2,5 uur afgelopen zijn vanwege de nieuw ingevoerde pitchklok maakt voor die fans weinig tot niets uit. Hun core business ligt duidelijk ergens anders!
Pitch clock komt spel ten goede
Een prima besluit overigens die pitch clock. Het houdt de vaart er lekker in en geen ontelbare pickoffs meer waardoor er ook meer honken worden gestolen. Toch hebben de meeste fans nog steeds ‘’last ‘’ van geen zitvlees want een half uur (!) in de rij staan bij twee concession- stands voor drank en eten om daar op een tv de verrichtingen te volgen, is geen enkel probleem voor ze, integendeel!
Tot slot en héél opvallend: tientallen fans hebben een Red Sox shirt aan met op de achterkant de naam geprint van Xander Bogaerts. Xander mag dan wel sinds eind 2022 een nieuwe, zeer lucratieve uitdaging hebben gevonden in San Diego, vergeten is hij beslist niet in de stad waar hij in 2013 en 2018 de World Series won. Verhuisd weliswaar uit Boston maar nog steeds vindt hij een prominente plek in de harten van veel Red Sox- fans!